பூளைப் பிடித்த கதை – 1

Tamil Kamaveri – என் ஆஃபீஸில் வனிதா என்றொரு பெண் வேலை செய்கிறாள். இன்னும் கல்யாணமாகவில்லை. ஏதோ ஒரு பெண்கள் ஹாஸ்டலில்தான் தங்கி வேலைக்கு வருகிறாள். அவ்வளவு சிகப்பு என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், மிகவும் அழகாக இருப்பாள். நல்ல கட்டான உடல் அமைப்பு. ப்ரா சைஸ் 42 இருக்கும்.

அவள் முலைகளைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் இதைப்பிசைய எவனுக்குக் கொடுத்து வைத்திருக்கிறதோ என்று எண்ணத் தோன்றும். வீட்டில் தனக்கு மாப்பிள்ளை பார்ப்பதாகச் சொல்லுவாள். ஒரு 25 வயது இருக்கும்.

நான் பல நாட்கள் ஆஃபீஸில் இருந்து லேட்டாகத்தான் கிளம்புவேன். என் ஆஃபீஸுக்கும் பஸ் ஸ்டாப்புக்கும் ஒரு கிமீ தூரம் இருக்கும். அவள் தினமும் பஸ் ஸ்டாப்பில் இருந்து நடந்துதான் வருவாள். திரும்பும்போதும் அதேதான்.

ஒரு நாள் ஏதோ வேலை காரணமக அவள் 8 மணி வரை ஆஃபீஸில் தங்கும்படி ஆயிற்று. நான் கிளம்பும்போதுதான் அவளும் கிளம்பினாள். என் அறைக்குள் வந்து “ஸார், இன்றைக்கு மட்டும் என்னை பஸ் ஸ்டாப்பில் ட்ராப் செய்ய முடியுமா?” என்று கேட்டாள்.
“நான் 2 வீலரில்தான் வந்து இருக்கிறேன். பரவாயில்லை என்றால் ட்ராப் செய்கிறேன்.”

“பரவாயில்லை. நான் ஸ்டாப்புக்குப் போகும் வழியில் சில விளக்குகள் எரிவதில்லை. அதனால் பயமாய் இருக்கிறது.” என்றாள்.
சரி என்று, கீழே போய் வண்டியை எடுத்தேன். அவள் தயங்கி ஒரு புறமாக உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

நான், “உனக்கு ஆக்ஷேபணை இல்லை என்றால் என்னை ஏதாவது ஒரு இடத்தில் தொட்டுக்கொள். ஏனென்றால், போகும் வழியில் மேடு பள்ளங்கள் அதிகம். ஒரு வேளை நீ விழுந்து விட்டால் தெரியவேண்டும். இல்லை என்றால் பஸ் ஸ்டாப் போய்த்தான் திரும்பிப் பார்ப்பேன்.” என்றேன்.

அவள் சிரித்துக்கொண்டே, “அதனால் என்ன. நான் தோளின் மேல் கை வைத்துக்கொள்கிறேன்.” என்றாள்.

அப்படியே, என் தோளின் மேல் ஒரு கையை வைத்துக்கொண்டாள். னான் அவளை பஸ் ஸ்டாப்பில் இறக்கி விடும்போது, “இது என் வீட்டுக்குப் போகும் வழிதான். அதனால் நீ எப்போது இந்த உதவி கேட்டலும் நான் செய்யத்தயார்.” என்றேன்.

அவளும், “ரொம்பத் தாங்க்ஸ்” எனக் கூறிவிட்டுச் சென்றாள். இது இப்படியே மாதத்தில் 2 அல்லது 3 முறை என்று தொடர்ந்தது. அவளுக்கு என் மேல் நம்பிக்கை வந்தவுடன், “ஸார், கையைத்தூக்கி தோள் மேல் வைத்துக்கொள்வது கஷ்டமாக இருக்கு. இடுப்பில் கையை வைத்துக்கொள்ளட்டுமா?” என்று கேட்டாள்.

“எங்கே வேண்டுமானாலும் கை வைத்துக்கொள். நீ பின்னாடி இருக்கிறாய் என்று எனக்குத் தெரிய வேண்டும். அவ்வளவுதான்.”
“தேங்க்ஸ்” என்று இடுப்பைப் பிடித்துக்கொண்டாள். பிறகு அதுவே பழக்கமாகிப் போனது.

சில நாட்கள் சடன் ப்ரேக் போடும்போது, கை இடுப்பிலிருந்து வழுக்கித் தொடை மேல் படும். அதை இருவருமே தவறாக நினைத்த்தில்லை.

ஒரு நாள் சிறிது தூறலாக மழை பெய்துகொண்டிருந்தது. வனிதா வந்து நின்றாள். அன்று சல்வார் கமீஸ் அணிந்திருந்தாள். “ஸார், மழை பெய்கிறதே. எப்படிப் போவது?”

“என்னிடம் ரெயின் கோட் இருக்கிறது. அதைத் திருப்பி அணிந்து கொள்கிறேன். நீ இரண்டு புறமும் கால் போட்டு உட்கார்ந்தால் நனையாமல் இரண்டு பேரும் போய் விடலாம்.”

“சரி, வாங்க.”
இருவரும் கிளம்பினோம். அவள் இரண்டு புறமும் கால் போட்டு எனக்குப் பின்னே உட்கார்ந்தாள். என் தொடையில் கை வைத்துக்கொண்டாள். நானும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. ஆனால் என்னுடைய பூள் மட்டும் வழக்கம் போல நீட்டிக்கொண்டது.
ஒரு இடத்தில் சடன் ப்ரேக் போட, அவளுடைய கை நகர்ந்து என் பூள் மேல் இடித்தது. அவள் சரக்கெனக் கையை எடுத்துக் கொண்டாள்.

“ஸார், பேனாவைப் பேண்ட் பாக்கட்டில் வைத்திருக்கிறீர்களே. குத்தாதா?”
“இல்லையே, ஷர்ட்டில்தான் வைப்பேன்.”
“பின்னே, பாக்கெட்டில் குண்டாக கல்லாட்டம் என்னவோ தட்டுப்பட்டதே?”
“அய்யே, அதுவா? அப்புறம் சொல்கிறேன்.”

அதற்குள் பஸ் ஸ்டாப் வந்து விட்டது. வழக்கம் போல் தேங்க்ஸ் சொல்லிவிட்டு இறங்கிக் கொண்டாள்.
மறு நாள் காலை நான் தனியாக இருந்தபோது என் ஸீட்டிற்கு வந்தாள்.
“ஸாரி, ஸார்.”

“எதற்கு?”
“நேற்று உங்களைக் கேள்வி கேட்டு சங்கடப்படுத்தியற்கு?”
“அப்படியா? என்ன கேள்வி கேட்டாய்?”

“பாக்கெட்டில் என்ன என்றுதான். அப்புறம் நானே ஒருவாறு ஊகித்துக் கொண்டேன்.” என்றபோதே அவள் முகம் சிவந்தது.
நான் சிரித்துக்கொண்டே, “அதனால் என்ன பரவாயில்லை.” என்றேன். அவளும் சிரித்துக்கொண்டு திரும்பி விட்டாள்.
அன்று மாலை, வீட்டுக்குத் திரும்பும்போது மறுபடி வந்தாள்.

நானும் வண்டியை எடுத்தேன். இன்றும் இரண்டு புறம் கால் போட்டு உட்கார்ந்தாள். இடுப்பைப் பிடித்துக்கொண்டு அமர்ந்தாள். வண்டி கொஞ்சம் நகர்ந்ததுமே, சடன் ப்ரேக் போடாமலேயே கையை இடுப்பிலிருந்து கீழே கொண்டு வந்து என் இரண்டு தொடைகளுக்கிடையில் வைத்து அழுத்தினாள். அப்போது பஞ்சு மாதிரி இருந்த என் குஞ்சு எதிர் பாராத விதமாக்க அவள் கை பட்டதும் சடாரெனப் பெரிசானது. அவள் பேண்ட்டோடு சேர்த்து கையால் என் பூளை அழுத்திப் பிடித்தாள்.

ரோட்டில் ஓரளவு இருட்டாக இருந்ததால், யாரும் கவனிக்க வில்லை.
“ஸ்ஸ்ஸ், என்ன செய்றே?” என்றேன்.
“அப்ப்பா….. எவ்வளவு பெரிசு ஸார், உங்க சாமான்?” என்றாள்.

“எப்படிச் சொல்கிறாய். அப்படி எத்தனை சாமானைப் பார்த்திருக்கிறாய்?”
“ஏன், என்னுடைய அப்பாவுடையதையும் தம்பியுடையதையும் அவர்கள் கை அடிக்கும்போது பார்த்திருக்கிறேனே!”
“அடிப்பாவி. அப்படியா? எப்படிப் பார்த்தாய்”

“அப்பா குளிக்கும்போது மாடியிலிருந்து வென்டிலேட்டர் வழியாகப் பார்த்தேன். தம்பி படுக்கையில் நான் தூங்கி விட்டேன் என்று ந்னைத்துக் கையடிக்கும்போது பார்த்தேன்.”
“அப்பா கையடிப்பார் என்று உனக்கு எப்படித் தெரியும்.”

“அம்மாவுடன் சண்டை வந்தால் கையடிப்பார். அம்மா எப்படியும் அதற்கு சம்மதிக்க மாட்டார் என்று தெரியும். அதனால் அன்று அவர் குளிக்கும் போது பார்த்தால் அவர் கையடிப்பதும் தெரியும், கனி நக்குவதும் தெரியும்.”
“என்ன? கஞ்சியை நக்குவாரா?”

“ஆமாம், தானே இட்து கையால் கையடித்து கஞ்சியை வலது கையில் பிடித்துக் கொள்வார். பிறகு ரசித்துக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நக்கிக் கொள்வார்.”

இதற்குள் பஸ் ஸ்டாப் வந்து விடவே, எதுவும் நடக்காதது போல தேங்க்ஸ் சொல்லிவிட்டு இறங்கிக் கொண்டாள்.
“நாளை பேசுவோம்.” என்றேன். ம் என்று தலையசைத்து விட்டுச் சென்றுவிட்டாள்.
மறு நாள் மாலை மறுபடி வந்தாள். இப்போது அவ்வளவு நேரம் கூட ஆகவில்லை.

இருட்ட ஆரம்பித்திருந்த்து. அவ்வளவுதான். ஆனால் வானம் மேகம் சூழ்ந்திருந்தது.
“போவோமா?” என்றாள்.

நான் வண்டிக்கு அருகே சென்றவுடன், “அன்று மாதிரி ரெயின் கோட் மாட்டிக்கொள்ளுங்கள்.” என்றாள்.
நான் ரெய்ன் கோட்டை எடுத்து மாட்ட ஆரம்பித்தவுடன், “பேண்ட் ஜிப்பைக் கழட்டிவிடுங்கள், அப்படியே முடிந்தால் தம்பியை எடுத்து வெளியே விடுங்கள். சற்று விளையாடவேண்டும் போல் இருக்கிறது.” என்றாள்.

நான், ஸ்கூட்டரில் ஏறி உட்கார்ந்தவுடன், ரெயின் கோட் என் முன் பக்கத்தைப் பூராவாக மூடியிருந்தது. நான் ஜிப்பைப் பூரா கழட்டி என் பூளை எடுத்து வெளியில் விட்டேன். என் தம்பி முழுவதுமாக 8 இன்ச்சுக்கு வெளியில் நீட்டிக்கொண்டு இருந்தான்.
அவள், “சரி, ஸ்டார்ட் செய்யுங்கள். ஆனால் பஸ் ஸ்டாப்புக்கு நேராக வேண்டாம். வேறு எங்காவது சுற்றிவிட்டுப் போகலாம்.” என்றாள்.

சரி என்று வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தேன். வண்டி நகர்வதற்குள், வலது கையை முன்னே கொண்டு வந்து, என்னுடைய பூளைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

“என்ன செய்கிறாய்?”
“உங்களுடைய சாமானுடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறேன். அப்ப்ப்பா.. எவ்வளவு பெரிசாக இருக்கு. நீளமாகவும் இருக்கு. தடியாகவும் இருக்கு.”

“ஏன், உன் தம்பி பூளைப் பிடித்துப் பார்த்ததில்லையா?”
“சீ, உளறாதீர்கள். முதலில் அது பாவம். இரண்டாவது ரொம்பச் சின்னதாக இருக்கும். ஒரு பச்சை மிளகாய் அளவுதான் இருந்தது. இந்த அளவு பெரிசாக இருந்தால் அந்த மாதிரி ஆசை எல்லாம் வந்திருக்குமோ என்னவோ?”

இப்போது தன் விரல்களால் என் தம்பியை மேலிருந்து கீழ் வரை தடவி விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். நான் இப்போது ஒரு பார்க்கின் சுவர் அருகே சென்று கொண்டிருந்தேன். தெருவில் சோடியம் விளக்குகள் எரிந்தன. ஆனால் யாரும் சந்தடி இல்லாமல் இருந்தது.
“அப்படியே அந்த விளக்குக்குக் கீழே நிறுத்துங்கள்” என்றாள்.