என்னோட முலைனு நினைச்சியா மெதுவா பொய்க்கடி கடிடா

அப்போதைக்கு நான் டைரக்டருக்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு போனாலும், தினமும் அவருக்கு போன் போட்டு உற்சாகப்படுத்தினேன். அவரும் என் போன் காலை உதாசீனப்படுத்தாமல் அதை உற்சாக டானிக்காக எடுத்துக் கொண்டார். அப்போது தான் அவர் அந்த முடிவைச் சொன்னார். அந்த படத்தை சொந்தமாக தயாரிக்க முடிவு செய்து இருப்பதாகவும், முதல் ஷெட்யூலுக்கு தேவையான பணத்தை நண்பர்கள், உறவினர்களிடம் புரட்டி கொண்டிருப்பதாக சொல்ல, நானும் அவரைத் தேடிப்போய் என் நகைகளை அவரிடம் கொடுத்த போது,

“நீ என்னோட படத்தின் நாயகி, நியாயமா நான் தான் உனக்கு ஊதியம் கொடுத்து உதவணும் என்று சொன்ன போது, நான் சார் முதல்ல படம் ஆரம்பமாகட்டும், படம் ரிலீஸான தானே நான் நாயகினு உலகத்துக்கு தெரியும். இப்போ படத்துக்கு நிதி கஷ்டம்னு தெரிஞ்சு நான் மட்டும் எப்படி வேடிக்கை பார்க்க முடியும். இது என்னோட வாழ்க்கையும் தானே சார்“ என்றேன். பிறகு அவர் என்னோட வந்து எனக்கு தெரிந்த இடத்தில் படத்தை அடகு வைத்து, அதை என் பேங்க அக்கவுண்டில் போட்டு அவர் என்னிடமிருந்து செக் ஆகவே வாங்கி கொண்டார்.

எதுவும் வரவு செலவு கணக்கில் அக்கவுண்டில் இருக்க வேண்டும். அப்போ தான் இதை திருப்பி கொடுக்கணும்னு எனக்கும் பொறுப்பு வரும் என்றார். நான் சிரித்துக் கொண்டேன். உங்களை புறக்கணித்தால் சினிமாவுக்கு தான் நஷ்டம் என்று எனக்கு சொல்லத் தொன்றியது. ஆனால் வாயால் சொல்லாமல் என் மனசுக்குள் சொல்லிக் கொண்டேன். அப்போதே அவர் டைரக்டர் என்பதை தாண்டி என்னோட மானசீக மனிதராகி விட்டார். அதற்கு பிறகு நாங்கள் மணிக்கணக்கில் மனசு விட்டு பேசினாலும், படம் அப்படியேத்தான் நின்றது.

முதல் ஷெட்யூல் பட்ஜெட்டும் எகிற தேவையான பணம் ஒரு அளவோடு நின்று போனது. அதற்கு மேல் அவரால் புரட்ட முடியாமல் ஒரு கட்டத்தில் போதும்டா இந்த சினிமா என்று செலவானவரை அத்தனை பேருக்கும் செட்டில் பண்ணி விட்டு, “எனக்கு தரவேண்டிய பணத்தை தரமுடியாமல், சாரிம்மா, உன்னோட ஒரு கடன் மட்டும் தான் பாக்கி. எப்படியும் செட்டில் பண்ணிடுறேன். கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ. அதை விட உன்னை நம்ப வைத்து உன் நேரம், பணத்தை விரயமாக்கினதுக்கு எப்படி மன்னிப்பு கேட்டுறதுனு தெரியல“ என்றார்.

நான் சார் எப்போ படத்தை எடுத்து முடிக்கிறீங்களோ அப்போ கொடுத்தா போது நானும் உங்களுக்கு கடன்பட்டு உங்களோட கஷ்டத்துல உதவுறதை தான் பெருமையா நினைக்கிறேன். போன காசை சம்பாதிச்சுக்கலாம் உங்களை மாதிரி மனுஷனை சம்பாதிக்க முடியாது சார் என்றேன். என் வார்த்தைகளில் என்ன தோணுச்சோ தெரியவில்லை அப்போது தான் கோவிலுக்கு போயிட்டு வந்திருந்ததால் பாக்கெட்டில் இருந்த பேப்பரில் சுற்றி வைத்திருந்த குங்குமத்தை எடுத்து என் நெற்றியில் வைத்து விட்டு, “நீ எனக்கு துணையா இருந்திடுறியா. உன்னை மாதிரி மனசு உள்ளவங்க கூட இருந்தா சீக்கீரமா ஜெயிச்சுடுவேனு தோணுது“ என்றார்.

நானும் தயங்காமல் அவரை கட்டி அணைத்து மாரில் சாய்ந்து கொண்டேன். அதற்கு பிறகு சுரேஷ் என்னை அக்கா என்று அழைத்தாலும், நாங்கள் பல்வேறு முயற்சிகளுக்கு பிறகு தான் துணிச்சலாக வேறு வழியில்லாமல் அந்த முடிவை எடுத்தோம். அந்த படத்தோட காட்சி தான் இந்த கதையின் ஆரம்பக் காட்சி. இப்போது நிறையவே சம்பாதித்து செட்டில் ஆகிவிட்டோம். இதோ இப்போது என் கணவர் அவருடைய லட்சிய கனவு படத்தை ஆரம்பிக்க போகிறார். நான் இப்போது நாயகி அல்ல தயாரிப்பாளர். என் தங்கை தான் படத்தின் நாயகி. இனி இழப்பதற்கு எதுவும் இல்ல. ஜெயிப்போம் என்கிற நம்பிக்கையோடு

நன்றி..!