தம்பிக்குக் கல்யாணம்

– இதென்னடி.. உள்ளாற ஒண்ணுமே காணோம். இந்த பாவக்காயை வச்சுகிட்டுத்தான் நீ ஆம்பளைன்னு சொல்லிட்டு திரியறயா.. உண்மையைச் சொல்லு.. உனக்குப் பொண்ணுக மாதிரி இருக்கத்தான பிடிக்கும்..

நான் தலையைக் குனிந்துகொண்டேன். என் குஞ்சைப் பிடித்துத் தடவிக் கொடுத்தவள். இதென்ன விரலளவில் மூணுல ஒரு பங்குதான் இருக்கு.. உண்மையான ஆம்பள யோடது பாத்திருக்கியா..

நான் இல்லை என்று தலையாட்டினேன்..

கய்ஸ்ஸோடது ரொம்பப் பெரிசா வாழக்கா மாதிரியிருக்கும்..சரிச்சரி.. விடு.. இதை நீ முன்னாடியே சொல்லியிருந்தா நா ஒன்னிய தினம் பொண்ணு மாதிரியே என் ரூம்ல இருக்க வச்சிருப்பேன்.. சரி..இப்பவும் ஒண்ணுமில்லை. எனக்கு கல்யாணம் ஆனதும் அம்மாட்ட ஒன்னியப் பத்திச் சொல்லி டிரீட்மெண்டுக்கு ஏற்பாடு பண்றேன்..

அக்கா பரபரவென வேலையில் இறங்கினாள். இரத்தச் சிவப்பிலிருந்த லேஸ் வைத்த பிராவை எடுத்து என் மார்பில் பொருத்தினாள். அதே நிறத்தில் சாட்டின் துணியிலான பேண்டிஸ் எடுத்து அணிவித்தாள். பிரா என் மார்பில் பொருத்தி அதைப் பின்புறமாக பிடித்து இழுத்து ஹீக் மாட்டியபோது, என் சிறிய முலைகளை கவ்விப் பிடிப்பது போலப் பிடித்தது.

முலைகள் எடுப்பாக நிமிர்ந்து கொண்டன. காம்புகள் முனையில் துருத்திக் கொண்டிருந்தது. எனக்குள் ஆயிரம் வாட் மின்சாரம் பாய்ந்த மாதிரியான உணர்ச்சி உண்டானது. காதுகளில் எனக்கு துளைகள் இல்லாததால் ஸ்டட் டைப்பில் கிளிப் வைத்த தொங்கட்டான்களை காதில் வைத்து அழுத்தினாள். அது இன்னும் பரவசம்.

– ஆமா.. அக்கா.. என்னை விட உனக்கு மார்பு கொஞ்சம் பெரிசு.. ஒன்னோட பிரா எனக்கு சைஸ் சரியாயிருக்காது.. ஆனா இப்ப நான் போட்டிருக்கது சரியான அளவாயிருக்கு.. அதே மாதிரி காது தோடுகளையும் கிளிப் வைத்தது எதுக்கு பயன்படுத்துற.. ஒனக்குத் தான் காதுல துவாரம் இருக்கே..

– ஏய்.. இதெல்லாம் உனக்குத்தான் வாங்கி வச்சேன்.. நாந்தான் சொன்னனே உன்னை என் மாதிரி ஆக்கிப் பாக்கணும்னு ரொம்ப நாள் ஆசைன்னு.. என்றபடி என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டவள்: இரு வர்றேன் என்றபடி தன் அறைக்குப் போய் கையில் சிறிய பிளாஸ்டிக் பெட்டியுடன் திரும்பினாள்.

பெட்டியில் விதவிதமான ஆர்டிபிஷியல் முடிகளும், விக்குகளும் இருந்தன. எனக்கு ஏற்கனவே பிடறி வரைக்கும் முடியிருக்கும். சீப்பு மாதிரி பல்லுப் பல்லாய் கிளிப் வைத்த முதுகு வரைக்கும் தொங்கும் முடியை என் உச்சந்தலையில் வைத்து அழுத்திப் பொருத்தி னாள். அடுத்த நிமிடமே ஒரு அழகிய பெண் மாதிரி நான் காட்சியளித்தேன். அப்படியே அச்சு அசல் என் அக்காதான்.

– நைட்ங்கறதினால முகத்துல மேக்கப் வேணாம்.. இரு என்னை மாதிரியே இடது மூக்கில் வளையம் வச்சு விடறேன். என்றவள் கிளிப் டைப்பிலான சிறிய வளையத்தை என் மூக்கில் மாட்டினாள்.

– கடவுளே வந்தாலும் கண்டுபிடிக்க முடியாதுடி.. நீதான் நான்.. நான்தான் நீ.. என்று கண்ணடித்தாள்.
– அக்க்க்கா.. எனக்கு பயம்மா இருக்கு..

– ஏய் சும்மா போடி.. நேரமாச்சு.. அம்மா படுத்துக்கற நேரம்.

மெல்ல அறையை விட்டு வெளிய வந்தேன். ஹாலில் யாரும் இல்லை. வேலையாட்கள் ஹாலின் மெயின் லைட்டை அணைத்து விட்டு வாசல் கதவை சாத்திவிட்டு மெல்லிய இரவு விளக்கை மாத்திரம் எரிய விட்டிருந்தார்கள். மணி பத்தரையைக் காட்டியது.
– அம்மாவின் அறைக்குள் நுழைந்தேன். என் கொலுசு சத்தம் கேட்டு கட்டிலில் ஏதோ பத்திரிகையைப் புரட்டிக் கொண்டிருந்த அம்மா: என்னடி மணி பத்தரையாறது தெரியலையா.. வௌக்க அணைச்சுட்டு வந்து படு என்றாள்.

எனக்குள் சந்தோஷம்: அக்கா சொன்ன மாதிரியே என்னை அவள் அடையாளம் கண்டு கொள்ளவில்லை. ஒருவேளை என்னை சரியாகப் பார்க்கவில்லையோ என்று நினைத் தேன். அறையில் எரிந்துகொண்டிருந்த விளக்கை அணைத்து விட்டு பெட்ரூம் விளக்கை எரிய விட்டேன்.

– அப்படியே தண்ணி கொஞ்சம் குடு.. என்றாள் அம்மா. நான் ஜக்கிலிருந்த தண்ணீரை டம்ளரில் எடுத்து அவளிடம் நீட்டினேன். அப்போதும் அவள் என்னை அடையாளம் தெரிந்துகொள்ளவில்லை: என்னடி தம்பி ரூம்ல பேச்சு.. அவன் தூங்கிட்டானா இல் லையா? என்றாள்.

– ம்ம்ம்ம்.. தூங்கப் போயிட்டான். சயின்ஸ்ல சந்தேகம் கேட்டான் அதான்.. என்றேன் மென்மையான குரலில்.

– சரி.. சரி படு.. நாளைக்கு நாங்க ஹைதராபாத் போணும்.. என்றபடி படுத்துக் கொண் டாள். ஒருக்களித்துப் படுத்திருந்த அம்மாவின் குண்டிகள் பரங்கிக்காய் சைஸில் திம் என்று உயர்ந்திருந்தது. மார்புகள் சரிந்து.. நைட்டியின் உள்ளே பிளவுகள் தெரிந்தன..

தாலிச்சரடும், இன்னும் செயின்களும் நடுவில் சிக்கியிருந்தன. அம்மாவுடன் இத்தனை நெருக்கமாகப் படுப்பது சின்ன வயசுக்கப்புறம் இப்போத்தான் நடக்கிறது. நானும் ஒட்டிப் படுத்துக் கொண்டேன். அம்மா கையை என் மேல் போட்டு இடுப்பை வளைத்துக் கொண்டு தூங்கினாள். அம்மாவுடைய அண்மை.. அவள் மூச்சுக் காற்றின் வாசனை.. மலர்களின் நறுமணம்.. பெண்மையின் மணம் என்று எல்லாம் சேர்ந்து என்னை பரவசமாக்கியது..

காலையில் அம்மா எழுப்பினாள் : ஏய் பிரியா எந்திரிடி.. மணி ஏழாகுது பார்..

கண்ணை கசக்கிக் கொண்டு எழுந்தேன். எங்கிருக்கிறேன் என்பது புரியவில்லை. நான் பிரியாவாகிப் படுத்திருப்பது அப்புறம்தான் ஞாபகம் வந்தது.. கட்டிலில் எழுந்து அமர்ந்து கைகளை உயர்த்தி நெட்டி முறித்தேன். ஹாவ்வ்வ்வ்.. என்று வாயைத் திறந்து கொட்டாவி விட்டேன் : இன்னங் கொஞ்சம் தூங்கறேன்மா.. என்றேன் சிணுங்கலாக..

– பொட்டச்சி ஏழு மணி வரைக்கும் தூங்கினா வௌங்கும்டி.. எந்திரி.. போற வீட்ல இப்படித் தூங்கினா என்ன சொல்லுவாங்க.. அது சரி எங்கடி சரண்?

– ரூம்ல தான்மா படிச்சிட்டிருப்பான்.
அதற்குள் வாட்ச்மேன் வந்தான் : வரச் சொன்னிங்களாம்மா?

– எங்கய்யா சரண்? ஆளைக் காணம்? வெளில எங்கியும் போமாட்டானே.. என்றாள் அம்மா.
– இல்லம்மா.. தம்பி காலைல நாலு மணிக்கே எந்திரிச்சி ஸ்கூட்டிய எடுத்துட்டுப் போச்சு.. எங்கியோ பிரண்ட் வீட்ல படிக்கப் போறதா சொல்லுச்சு..

– பிரண்டு வீட்லயா? அப்படி எங்கியும் போ மாட்டானோ.. ஏய் பிரியா.. சனியனே.. நீ தானடி ராத்திரி பேசிட்டிருந்த? எங்கியும் போறதா சொன்னானா.. மணி ஏழரையாகுது.. எங்கடி தொலைஞ்சான்.

எனக்கு சுருக் என்றது. அக்கா காலைல எங்கே கிளம்பிப் போனா?
– நல்லாப் பாத்தியா வாட்ச்மேன்.. என்ன டிரஸ் பண்ணிருந்தான். அது அவன்தானா என்றேன் நான் பயத்துடன்.
– பாத்தேன் பிரியாம்மா.. அவரு கறுப்ப டீ சர்ட்டும் பேண்டும் போட்டுப் போனார்.

எனக்கு ஏதோ வில்லங்கம் என்று பட்டது. நெஞ்சுக்குள் பயம் கவ்விக் கொண்டது.
– அம்மா ஒரு விஷயம் சொல்லணும்..

– இருடி.. நானே அவன் எங்கன்னு பதைச்சுட்டிருக்கேன்.. அப்படியெல்லாம் எங்கியும் போக மாட்டானே.. என்றவள்: அவன் பிரண்டு போன் நம்பர் ஏதுனா இருக்காடி.. என்றாள்.
– அம்மா உள்ளாற வாங்களேன்.. அவன் பத்தித்தான் சொல்லணும்..

– என்னடி.. என்றவாறு அறைக்குள் வந்தாள்.
சட் என்று அழுதபடியே அவள் தோளில் சாய்ந்து கொண்டேன் : சொல்லித் தொலைடி.. எனக்கு படபடன்னு வருது..
– அம்மா நாந்தான் சரண்.. போனது அக்கா.. என்றேன்.

ஒரு கணம் விக்கித்துப் போனாள். என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தாள்.
– ஏண்டி இது விளையாடுற நேரமா சொல்லித் தொலைடி.. எங்க அவன்.. மணி எட்டாகுது.. அவன் அப்பா வாக்கிங் போயிருக்கார். வர்றதுக்குள்ள சொல்லிருடி..

– அம்மா உண்மையிலயே நாந்தான் சரண்.. என்று அழுதபடியே நடந்ததை எல்லாம் சொன்னேன்.

– ஐயய்யோ குடியக் கெடுத்துட்டுப் போயிட்டாளே..இப்ப நான் என்ன செய்வேன் என்றவள் என்னை நோக்கி : கொஞ்சம் பொறு.. வேலைக்காரங்க எல்லாருக்கும் லீவு குடுத்து அனுப்பிட்டு வர்றேன். விஷயம் வெளிய தெரிஞ்சா என்னாகும்? என்றவாறு ஓடினாள்.
காட்சிகள் வேகவேகமாக மாறின. அம்மா வேலைக்காரர்களை அனுப்பி விட்டாள்.

அப்பா வந்ததும் கோபத்தில் தாறுமாறாய் கத்தினார். எனக்கும் அம்மாவுக்கும் அறை கிடைத்தது. நான் சாதாரண உடைக்கு மாறியிருந்தேன். என் அறையில் அக்கா எழுதி வைத்திருந்த கடிதம் கிடைத்தது. யாரோ ராகேஷ் என்பவனைக் காதலிக்கிறாளாம். அவனுடன் காலையில் பாம்பே போகிறாளாம். நாலைந்து நாளில் அவர்கள் ஆஸ்தி ரேலியா போய்விடுவார்களாம். ஏற்கனவே எல்லாம் பிளான் பண்ணியிருக்கிறாள்.

அப்பா தலையில் கை வைத்து உட்கார்ந்து விட்டார்: பிசினஸ்ல பலத்த நஷ்டம். இந்தக் கல்யாணத்தை வைச்சுத்தான் விநாயகத்தோட பிசினஸ் பார்ட்னர்ஷிப் வைச்சுட்டு டெவலப் ஆகலாம்னு நெனச்சேன். தேவிடியா முண்ட… எல்லாத்திலயும் மண்ணள்ளப் போட்டுப் போயிட்டா.. காதலிக்கிறாளாம்.. தேவிடியா என்று வாய்க்கு வந்தபடி திட்டினார்.